نامه به رئیس جمهور
بسم الله الرحمن الرحیم
خدمت برادر ارجمند جناب آقای محمود احمدی نژاد
ریاست محترم جمهور
سلام علیکم
جناب آقای دکتر؛ حوادثی که چند روز پیش در مجلس رخ داد بسیار اسف بار بود. زمانه، زمانه ی حساسی است! و زمانه شناسی صحیح در این روزگار از نان شب واجب تر! هجمه های پی در پی اقتصادی، فرهنگی سنگین از ناحیه استکبار و همراهی کشورهای بی هویت با این هجمه ها، و همچنین طمع فتنه گران اقتصادی در داخل و همراهی چهره های همواره معترض در درون نظام با این هجمه ها همه به اندازه ای است که مردم بصیر ایران را کم طاقت کند اما سوال اساسی ما از جناب عالی این است که در این اوضاع، ورود به نزاع های بی حاصل چه فایده ای دارد؟
برای پرهیز از اطاله ی کلام بدون هیچ گونه مقدمه ای به اصل داستان می پردازم.
حتی اگر هم فیلم مورد نظر شما صحت دارد و صحبت های رییس مجلس مبنی بر بی اخلاقی صورت گرفته در تهیه این فیلم کذب است، باز هم آیا واقعا نیازی بود در این برهه این به اصطلاح افشا گری رخ دهد؟! آیا به نظر جنابعالی حضور آقای مرتضوی در پست مورد نظر شما آنقدر اهمیت دارد که چنین هزینه ای برای نظام ایجاد شود؟!
برادر عزیز؛ سوال اساسی ما که از شما شعار قانون گرایی را آموختیم این است، پس تمکین به مرجع نهایی صدور رای یعنی چه؟!
مساله ساده است. جنابعالی تشخیص داده اید شخصی در پستی قرار گیرد و نظرتان را اعمال کرده اید. به شخص مبارک مورد نظر شما اتهامی وارد شده و شما بر ماندن این شخص بر مسندش اصرار می ورزید. قضیه به دیوان عدالت اداری کشیده می شود. دیوان نیز بر اساس شواهد و قرائن حکم صادر می کند. و طبق قائده همه باید از این حکم تبعیت کنند چون مرجع رسیدگی به مساله است. اما متاسفانه در کمال بهت و ناباوری مشاهده می کنیم که جناب عالی حتی این حکم را هم قبول ندارید!!
برادر ارجمند؛ وقتی حتی حکم مرجع اصلی رسیدگی به این مساله را هم قبول ندارید، آیا با همگیر شدن این تفکر در جمهوری اسلامی ایران دیگر سنگ روی سنگ بند می شود؟!
بگذارید در چند خط کوتاه حادثه ی تلخ چند سال پیش را یادآور شوم. روزی شخصی در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد. تا قبل از اعلام نتایج انتخابات بسیار از قانون گرایی دم می زد. وقتی نتایج مشخص شد، او تمکین نکرد. برای اعتراض راه مشخصی وجود داشت. اما او راه خودش را انتخاب کرد و در نتیجه ی آن هزینه ی سنگینی به نظام اسلامی تحمیل شد. این هزینه تحمیل شد چون منطقی غلط اجازه جولان دادن پیدا کرده بود. منطقی که حق را خودش می دانست و هر گونه حکمی خلاف خودش را اشتباه!
جناب آقای رییس جمهور؛ بنده به هیچ وجه قصد مقایسه جناب عالی را با فتنه گران ندارم، اما هیچ دقت کرده اید که منطقِ هم اکنون شما در قبال این مساله همان منطقِ حق دانستنِ خود و نپذیرفتن رای مراجع ذی صلاح است؟!
و نکته آخر؛ صرف نظر از صحت و یا عدم صحت فیلم پخش شده در صحن علنی مجلس، آیا واقعا لازم بود برای مشخص کردن به اصطلاح منشا این استیضاح این تشنج به مجلس سرازیر شود؟! این مساله در این برهه از زمان این قدر اهمیت داشت؟!
چند وقت پیش کاریکاتوری از جناب عالی دیدم که شاید بتوان آن را شرح حال امروز شما دانست! شما در پایین کاریکاتور بودید و در حالی که صداهای مختلفی از این طرف و آن طرف مسایل و مشکلات اصلی کشور را به شما گوشزد می کرد، شما درخواست بازدید از زندان اوین را مطرح می کردید!!
از تشریح رفتار زشت و زننده نمایندگان و رییس مجلس می گذرم که از آنان بیش از این انتظاری نیست...
و من الله توفیق
این یادداشت در سایت های زیر به نمایش در آمده است
