رسوا

دلم رازی است بی اندازه رسوا٬گفتنش سخت است!

چنان طوفان که جز در گوش دریا گفتنش سخت است!

نه !از بن بست طبعم نیست٬اخلاق غزل چون توست...

تماشایش دل انگیز است اما گفتنش سخت است......!!!

 

یک صبح پر از ترانه دستش دادی!

                                       یک قصه ی عاشقانه دستش دادی!!

باران...دل من سربه هوا بود قبول...!

                                       اما تو چرا بهانه دستش دادی...؟!!

 

 

باران

 
باران که می بارد...
چشم هایم با آسمان به تفاهم می رسند!
چه وجه اشتراک لطیفی است
بین هوای دل من
با این روزهای پاییزی...!

بگو...

سرانجام

در این کره ی خاکی

چیزی هست که دلخوشم کند!؟

چیزی فراتر از بهشت

              یا..... عشق!؟

اتفاق

 

هزار سال هم بگذرد

   نگاهت

          غافلگیرم می کند!

  تو در هر لحظه

                         هزار اتفاقی....

طلوع

خورشید

از کدام طرف طلوع میکند؟!

دلم برایت تنگ شده است...

نگاه

نگاه شاهانه ات

مرا به گدایی کشانده است!

دستی بر شانه های شب بکش...

                کاخ ها ویران شد ه اند!!!

نمی شود...

نمی شود که تو باشی به مهربانی مهتاب...واین روح دردمند ولگردم...باز هم کوله را زمین نگذارد وسر را بر زانوی مهربانی تو نگذارد...!!

نمی شود که شب هنگام ...عطر نگاه تو باشد"محبوبه های شب " هم باشند...

نمی شود که تو باشی درست همین طور که هستی ...ومن هزار بار خوب تر ازاین باشم...وباز، هزار بار ،عاشق تو نباشم...

پاییز

وقت خریدن لباسهای پاییزی دقت کن!

لباسهایی بخر با جیبهایی بزرگ به اندازه ی دو دست!

شاید همین پاییز...

             عاشق شدی...!!!

آینه

دل سیاهیم

              نه از توست،

                           از شکستن مدام آینه ایست

که تکه تکه ی

                  خاطراتش را می گرید،

                                                  بر من آغوش بگشای آفتاب زلال...